MILIEU KOSTEN INDICATOR
In de laatste jaren is de behoefte aan objectieve en transparante milieu-informatie over materiaalgebruik toegenomen. Niet alleen als gevolg van de verplichting in het Bouwbesluit om de materiaalgerelateerde milieubelasting van nieuwe gebouwen te berekenen, maar ook door het duurzaam inkopen beleid van de overheid – zowel in de B&U sector als in de infrastructuur – en door duurzaamheidlabels als BREEAM en LEED.
Inzicht in milieuprestaties van producten
Basis voor het bepalen van de milieu-effecten is een levenscyclusanalyse (LCA) conform de nationale Bepalingsmethode Milieuprestatie Gebouwen en GWW-werken. Om erachter te komen welk product het milieu het minst belast, moeten voor alle (levens)fase van het product – van het begin tot aan het einde van de levenscyclus – de milieu-effecten worden bepaald.
Voor een bouwwerk zijn dit de volgende fasen:
MKI: Milieu-effect uitgedrukt in schaduwprijs
In Nederland worden deze milieu-effecten vervolgens vertaald naar schaduwprijzen in Euro’s (preventiekosten). Dit zijn de fictieve kosten die gemaakt zouden moeten worden om de negatieve milieu-impact te herstellen. De uitkomsten worden vervolgens gesommeerd tot één enkel getal, de zogenaamde milieukostenindicator (MKI).
Door de milieu-effecten te ‘monetariseren’ en te sommeren tot één getal is het mogelijk producten met elkaar te vergelijken. Bovendien stelt het opdrachtgevers in staat bewust te kiezen voor het product met de laagste milieubelasting. Door de milieukwaliteit-indicatorwaarde mee te laten wegen in aanbestedingen kunnen overheden hun duurzaamheidsambities realiseren.
Het resultaat is een milieuprofiel: een verzameling van alle belangrijke milieu-effecten, waaronder klimaatverandering (CO2-emissies), bijdrage aan broeikaseffect en uitputting van grondstoffen.